Wróżka spełnia twe życzenia, kiedy „ó” na „o” wymieniasz:

samochód – samochody
ogród – ogrody
nastrój – nastroje    na
postój – postoje                                                               
wróg – wroga
trwóg – trwoga
mróz – mrozu
wóz – wozu
pszczoła – pszczółka


pole - pólka


Jeszcze chętniej spełnia je, gdy wymieniasz „ó” na „e”:
popiół – popielnik
wesół – weselnik
wiózł – wieźć
niósł – nieść                           
ziółko – ziele                                                    na "o"
przyjaciółka – przyjaciele
siódma – siedmioro                           
szósta – sześcioro


Ó piszemy w zakończeniach:
-ów, -ówna, -ówko, -ówka

Ciężarówka”, czy „złotówka” –
Wszędzie jest końcówka „–ówka”.
Musi być zapamiętane:                         
Tam ó zawsze kreskowane!
Lecz niech pamięta zawsze twa główka,
Że ważnym wyjątkiem jest wyraz „zasuwka” !


Wyjątki: wsuwka, zasuwka, skuwka

I jeszcze jedna dobra rada:
Tam, gdzie słyszysz „-ów” wyraźnie
„ o z kreseczką” pisz odważnie.
Również „-ówna” no i „-ówka”
Nie przeszkodzą ci w klasówkach.



Wróżka radzi:
Każdy wyraz „u otwartym” rozpoczynaj.
( Wyjątki: ósemka, ów, ówczesny, ówdzie)

I na końcu, każdy wie, „u otwarte” pisze się !

I w zdrobnieniach i w zgrubieniach „u otwarte’ pisz
Na pochwały licz !
-unio, -unia, -usia
np. babunia                      



-uch, -uszysko
np. brzuszysko              

ZAPAMIĘTAJ

Że się „-uje” nie kreskuje, każdy z nas to dobrze wie,
A kto „-uje” wciąż kreskuje, ten dostaje w szkole dwóje !

Wyjątek: dwóje

„-Uje” też się nie kreskuje, gdy się czasownikami posługuje:
np.: maluję, buduję, studiuje, pilnuje,
kieruje
I jeszcze jedna rada:
Tak Ci rzecze opiekunka:
Kiedy rzeczownik kończy się na „-unka”, „-un”, „-unek”, „-ulec”,
Tak, jak na przykład „szpikulec”,
Mimo wymiany „u” na „o” „u” zwykłe pisz śmiało !






Pisz „rz” wtedy, gdy w wyrazach pokrewnych wymienia się na „r”:

morze ( bo: morski)


parzysty ( bo: para)

górzysty ( bo: górski)


figurze ( bo: figura)



chmurzyć się ( bo chmura)





Pisz „rz” po spółgłoskach:





Brzeg, brzezina, brzdąc, brzoskwinia,
Drzemka, drzazga, drzwi, drzewina,
Przyjść, przywołać, przesłuchanie,
Trzepak, trzeba, trzos, trzaskanie,
Grzecznie, grzeszyć, grzebień, grządka,
Krzak, krzywizna, skrzypieć, krzątać,
Chrzan, chrząszcz, chrzęścić, chrząstka, chrzest,
Wrzawa, wrzos, wrzeciono, Wrzeszcz,
Ujrzeć, spojrzeć, dojrzewanie – przez „rz” piszcie panowie, panie!

„Rz” piszemy również w nazwach zawodów zakończonych na –arz, -erz:

kolarz



pisarz


lekarz


weterynarz



malarz




Także pisz od niechcenia, chociaż się nie wymienia:
Talerz i talerzyk,
Kołnierz i kołnierzyk,
Kałamarz i kałamarzyk,
Korytarz i korytarzyk.


„Ż” z kropeczką tam wstawiamy,
gdzie na „g” je wymieniamy.
Tak więc „nóżka” – no bo „noga”


Albo „dróżka” – no bo „droga”.



Pisz „ż” wtedy, gdy w wyrazach pokrewnych wymienia się na:
g, dz, h, z, ź, s

Tak więc:
Trwożny, bo trwoga,                   na "g" 
Nożna, bo noga.

Mosiądz, więc mosiężny,
Pieniądz, więc pieniężny.                      na "dz"  

Mężczyzna jest męski,
Zwycięża – zwycięski.                         na "s"    

Ja każę, bo kazać,                                na "z"  
Ja mażę, bo mazać.
   

Woźnica, więc wożę,    na "ź"
I groźba, więc grożę.              
   
Drużyna przed druhem    na "h"  
drży ciałem i duchem.                     





Moja droga Honoratko, „h” wymienia się tak rzadko,
Że ta rada nie jest nowa: zapamiętaj pewne słowa:

Hojny Hrabia humor ma, więc handluje czym się da.
Kupił hienę i hiacynty. 
Sprzedał Hondę za dwa centy

Hałasujący wierszyk


Czy to huczy helikopter? Czy hulanka huczna trwa?
Skąd ten hałas, ten harmider? Czy to rap kapela gra?
To nie huczy helikopter, nie hulanka huczna trwa,
To nie harfa, nie harmonia, to nie rap kapela gra...
Hałasuje moja klasa, stąd harmider ten i huk!
Szkoła trzęsie się w posadach a mnie hałas zwalił z nóg.
Zapamiętaj: przez „h” piszemy też wyrazy, które się „ huśtają”. A oto one:
Hamak, huśtawka, huśtać się, wahadło, wahać się.




Przyleciała mucha do Wojtusia ucha...



ZAPAMIĘTAJ TE ZASADY:
1.
Pisz „ch” wtedy, gdy wymienia się na „sz”
mucha – muszka
kruchy – kruszyć
głuchy – głuszyć
blacha – blaszka

2.
Pisz „ch” po spółgłosce „s”
schudnąć, schodzić, schować się

3.
Pisz „ch” na końcu wyrazów:
maluch, zuch, strych, piach, groch, dach, ruch, uśmiech


wyjątek: druh

4.

Pisz przez „ch” wszystkie wyrazy kojarzące się z chrztem:
chrześcijanin, chrzest, chrzcić, chrześniak, chrzestny